Συμβολή της Κίνησης «Γέφυρα»

Συμβολή της Κίνησης «Γέφυρα» στο Συνέδριο του

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΟ

Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια αποφασίσαμε να συστρατευτούμε συλλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδρύοντας την Κίνηση «Γέφυρα». Ανταποκριθήκαμε αμέσως στην πρόσκληση του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο σε κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς αλλά και της προοδευτικής παράταξης της χώρας. Αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στη δημοκρατία, στην Ευρώπη και στην πληθυντική δημοκρατική, αριστερή, σοσιαλδημοκρατική φεμινιστική και οικολογική παράταξη που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών, ανδρών και γυναικών.

Οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες στη «Γέφυρα» έχουμε διαφορετικές πολιτικές προελεύσεις και διαδρομές, οι περισσότεροι και οι περισσότερες με αφετηρία ή συνάντηση με τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς και της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Συγκλίναμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και διαφωνήσαμε με πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής του, εκτιμώντας την προσπάθειά του να υπερασπιστεί τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, την πολιτική του για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών και την αντιμετώπιση των διακρίσεων, την επιτυχή στροφή που πραγματοποίησε το καλοκαίρι του 2015 με την υπεύθυνη στάση που τήρησε όταν η χώρα βρέθηκε με την απειλή της αποπομπής της από την ευρωζώνη.

Εκτιμήσαμε ιδιαίτερα την επιτυχή διαχείριση της εξόδου από το καθεστώς των μνημονίων. Βγήκαμε μπροστά και υποστηρίξαμε την ιστορική συμφωνία των Πρεσπών που αποτέλεσε σταθμό στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Χωρίς την διεύρυνση από κινήσεις και προσωπικότητες του ευρύτερου προοδευτικού χώρου η Συμφωνία δεν θα είχε ψηφιστεί ενώ θα κινδύνευε και η κυβερνητική πλειοψηφία.

Σήμερα, κρίνουμε πως η επιλογή μας υπήρξε ορθή. Στις μείζονες συγκρούσεις πολιτικών Συντήρησης - Προόδου, Δεξιάς - Αριστεράς στη χώρα μας, η θέση μας είναι δεδομένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ είναι ο αριστερός/προοδευτικός κομματικός φορέας στον οποίο φυσιολογικά ανήκουμε. Αποτελεί ταυτόχρονα το κοινό μας σπίτι στο οποίο επιδιώκουμε να συγκατοικήσουν πολίτες από την πληθυντική Αριστερά , την πολιτική οικολογία και το προοδευτικό κέντρο. Αποτελεί την κύρια συνιστώσα της προοδευτικής παράταξης, της προοδευτικής εναλλακτικής στη δεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα θεωρούμε πως η πολιτική του κόμματος οφείλει να γίνει περισσότερο σαφής και επαρκής, απαλλαγμένη αντιφάσεων και καθυστερήσεων, στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η Ευρώπη. Προσβλέπουμε η κατάληξη του συνεδρίου να περιλαμβάνει και διορθωτικές κινήσεις στην πολιτική μας, καθιστώντας την πιο πειστική στους πολίτες και πιο αποτελεσματική για την πορεία της χώρας.

Επιθυμούμε στο συνέδριο και στο δρόμο προς αυτό να συζητηθούν τα μεγάλα ζητήματα πολιτικής που απασχολούν εμάς και την κοινωνία. Να επικρατήσει ο συντροφικός και ουσιαστικός διάλογος. Με την βεβαιότητα ότι η συμβολή μας θα λειτουργήσει προς αυτή την κατεύθυνση καταθέτουμε εδώ τις προτάσεις μας για ζητήματα που εκτιμούμε ως σημαντικά.

Α. Υπευθυνότητα στην κρίση της πανδημίας

Η πανδημία Covid-19 εξελίσσεται παγκοσμίως χειρότερα από ό,τι είχε προβλεφθεί. Το ίδιο και στην Ελλάδα, όπου την τελευταία περίοδο ο αριθμός των νεκρών σε σχέση με τον πληθυσμό μας είναι εξαιρετικά υψηλός. Στις συνθήκες αυτές η πανδημία δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κομματικής διαπάλης, όπως συμβαίνει σήμερα με ευθύνη όλων των πλευρών και δεν προσφέρεται ούτε για φτηνούς «πανηγυρισμούς» επιτυχίας, ούτε όμως και για «αφορισμούς» και εύκολες «καταγγελίες». Επιβάλλεται η συσπείρωση της κοινωνίας γύρω από τις κρατικές αρχές για την ορθή πληροφόρηση, την τήρηση των μέτρων και την αντιμετώπιση του κύματος ανορθολογισμού που απειλεί τη συνοχή της κοινωνίας. Την ίδια περίοδο και μέσα στην κρίση της πανδημίας αναδείχτηκε με οξύ τρόπο «η πανδημία» εντός της πανδημίας, η τρομακτική αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας με θύματα γυναίκες και παιδιά που ανάγκασε τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες καθώς και τον Πάπα Φραγκίσκο να κάνουν δημόσιες δηλώσεις, εκκλήσεις και επικλήσεις.

Με τη πανδημία φάνηκε και στην χώρα μας και διεθνώς η δραματική ανεπάρκεια των συστημάτων δημόσιας υγείας που αποτελούν θύματα του νεοφιλελευθερισμού και των ιδεοληψιών των συντηρητικών κυβερνήσεων. Οι ιδεολογικές παρωπίδες και η διαχειριστική ανεπάρκεια της κυβέρνησης επιδείνωσαν την κατάσταση στην χώρα μας. Αντί να προχωρήσει στην ριζική ενίσχυση του ΕΣΥ όπως πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ καλλιεργούσε αυταπάτες για το τέλος της πανδημίας και επικίνδυνο εφησυχασμό στους πολίτες. Ο υδροκεφαλικός τρόπος λειτουργίας του ΕΟΔΥ άφησε ευάλωτη την περιφέρεια. Αδιαφόρησε για την κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δεν προχώρησε στην αποσυμφόρηση των τάξεων στα σχολεία. Επέτρεψε την αισχροκέρδεια και την επιβάρυνση των πολιτών για τους αναγκαίους διαγνωστικούς ελέγχους. Μόνο η υπεράνθρωπη προσπάθεια γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού έχει αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση των νοσοκομείων. Η κυβέρνηση είχε προειδοποιηθεί από τον Μάιο για την κρισιμότητα της κατάστασης με την έκθεση Τσιόδρα – Λύτρα. Επέλεξε να την αγνοήσει και είναι πολλαπλά εκτεθειμένη.

Πιστεύουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ μπορεί να συμβάλει πιο ενεργά και μονοσήμαντα στον αγώνα κατά του κορωνοϊού. Να στηρίζει τα μέτρα και την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, όπου και όσο αυτά κρίνονται αναγκαία από τους/τις αρμοδίους/ες. Η αναγκαία αυστηρή κριτική σε χειρισμούς και μέτρα της κυβέρνησης να γίνεται από θέση συμπαράταξης για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σε μια εθνική κρίση, με παγκόσμια μάλιστα διάσταση, ένα ελάχιστο συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων είναι απαραίτητο. Η κυβέρνηση επίμονα το αρνείται, εμείς πρέπει να το προβάλλουμε πιο πειστικά. Στο κρίσιμο αυτό ζήτημα επιβάλλονται διορθωτικές κινήσεις από τον πολιτικό μας φορέα.

Β. Η συντηρητική διακυβέρνηση και η προοδευτική πρόταση

1. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας τη γενικότερη διεθνή τάση της συντηρητικής παράταξης, συνδυάζει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική στην οικονομία και τα κοινωνικά θέματα, με μια σκληρή δεξιά πολιτική σε ζητήματα όπως οι πρόσφυγες, η εξωτερική πολιτική, ο «νόμος και τάξη», η παιδεία και ο πολιτισμός. Απευθύνεται τόσο στην Ακροδεξιά, όσο και στον λεγόμενο «μεσαίο χώρο».

Η πολιτική αυτή, και στα δυο της σκέλη, βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής της Αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης . Όσον αφορά την οικονομία, βρίσκεται και εκτός διεθνούς κλίματος. Ο νεοφιλελευθερισμός αμφισβητείται πλέον παντού, καθώς αναγνωρίζονται τα αδιέξοδά του. Οι συνέπειες της κυβερνητικής πρακτικής δεν έχουν ακόμη φανεί σε όλη τους την έκταση στους/στις εργαζόμενους/ες και την οικονομία της χώρας, λόγω των ευρωπαϊκών μέτρων για την πανδημία. Αντιθέτως η διολίσθηση προς την Ακροδεξιά (όπως εικονίζεται και από την τοποθέτηση της τρόικας Γεωργιάδη-Βορίδη-Πλεύρη σε κρίσιμα υπουργεία), εναρμονίζεται με μια γενικότερη τάση των συντηρητικών κομμάτων. Στην Ελλάδα δε, διευκολύνεται από την πλατιά διάδοση του εθνικισμού και τον αναχρονιστικό χαρακτήρα της Εκκλησίας.

Η απάντηση της σύγχρονης Αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχει ως σημείο εκκίνησης τη διαπίστωση πως αυτές έχουν οδηγήσει παντού σε απαράδεκτες ανισότητες και διάβρωση του κράτους προνοίας, χωρίς να πετυχαίνουν και την οικονομική ανάπτυξη. Οι πολιτικές αυτές τροφοδοτούν ταυτόχρονα την Ακροδεξιά. Η αντιμετώπιση των πολιτικών αυτών, που πλήττουν πρώτα και κύρια τους/τις εργαζόμενους/ες, αλλά και μεσαία στρώματα, επιβάλλει ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα υπερβαίνουν τις σημερινές κυρίαρχες οικονομικές λειτουργίες και θα εντάσσονται σε μια στρατηγική με όραμα τον δημοκρατικό σοσιαλισμό Αναγκαίο πλαίσιο για τέτοιες μεταρρυθμίσεις είναι το διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, γι’ αυτό και χρειάζεται η ενεργός συμμετοχή της Αριστεράς στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Χωρίς την προοπτική ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, η απογοήτευση και η αγανάκτηση των πολιτών που θίγονται από τη σημερινή κατάσταση, εύκολα εκτρέπονται προς έναν δημαγωγικό, ακροδεξιό «αντισυστημισμό».

2. Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ προωθεί μια θεσμική και πρακτική αποψίλωση των δημοκρατικών θεσμών και λειτουργιών ταυτοχρόνως επιχειρεί να συγκροτήσει ένα «μπλοκ εξουσίας» πολιτικό και κοινωνικό, ευρύτερο της συνήθους Δεξιάς.

Δηλαδή ένα «μπλοκ εξουσίας» που είναι «μείγμα» νεοφιλελεύθερων, μετριοπαθών κεντροδεξιών και παραδοσιακών δεξιών θέσεων με ισχυρές δόσεις εθνικισμού, αυταρχισμού και λαϊκισμού. Η αντιφατική σύνθεσή του με την πάροδο του χρόνου θα οξύνεται και θα αποκαλύπτεται, κάτι που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει.

Η διείσδυση στον κεντρώο χώρο είναι όρος εκλογικής επιτυχίας για την ΝΔ. Διατηρώντας το δεξιό συντηρητικό χαρακτήρα της, επιχειρεί να επηρεάσει τις ενδιάμεσες κεντρώες ομάδες, με ένα επίχρισμα μεταρρυθμιστικού εκσυγχρονισμού, σοβαρότητας και σταθερότητας. Αντιθέτως η απαγκίστρωση του κεντρώου χώρου από το δεξιό «μπλοκ εξουσίας» είναι όρος για την εκλογική επιτυχία της προοδευτικής παράταξης.

3. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ πρέπει να αποδείξει από την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι έχει εναλλακτικές λύσεις και μπορεί να πολιτευθεί αποτελεσματικά σε συνθήκες ομαλότητας. Με προτάσεις, ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές, εποικοδομητικές και κοστολογημένες, με την απαραίτητη επιστημονική και τεχνοκρατική επεξεργασία. Η υπεράσπιση «κεκτημένων» του παρελθόντος που συνέβαλαν στην χρεοκοπία της χώρας δεν έχει προοδευτικό πρόσημο. Αντιθέτως, η προβολή μιας γνήσια μεταρρυθμιστικής ατζέντας με ένα συνολικό σχέδιο σύγχρονων αλλαγών, τομών και μεταρρυθμίσεων σε Δημόσια Διοίκηση, κοινωνικό κράτος και παραγωγικό μοντέλο θα ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Έτσι θα διεισδύσει σε ευρύτερα ακροατήρια, θα ανακτήσει αξιοπιστία ως «κυβερνώσα Αριστερά». Με δεδομένη την κυβερνητική του θητεία, με τις μεγάλες επιτυχίες αλλά και τις αστοχίες και τους αναγκαίους συμβιβασμούς οι πολίτες είναι εύλογα δύσπιστοι/ες σε μια καθολική υποσχεσιολογία και αρνητικοί/ες σε ένα γενικευμένο καταγγελτικό λόγο. Το κέντρο βάρους της αντιπολίτευσής μας δεν πρέπει να εστιάζει μόνο στο πώς θα αποδομήσουμε το συντηρητικό «σχέδιο» του αντιπάλου μας, αλλά κυρίως στο πώς θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας το δικό μας «σχέδιο». Χρειαζόμαστε αντιπολίτευση με όραμα και επιχειρήματα.

4. Όσον αφορά την άνοδο της Ακροδεξιάς και τη διάδοση της ατζέντας της, η απάντηση μας δεν μπορεί παρά να είναι η κάθετη αντιπαράθεση προς τη ξενοφοβία, τον εθνικισμό και τις αντιδραστικές ιδεολογίες για τα δικαιώματα. Η πολιτική κατευνασμού με την οποία ερωτοτροπούν ακόμα και προοδευτικές δυνάμεις διεθνώς θέτει σε κίνδυνο την ίδια την δημοκρατία. Αναμένουμε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ να δώσει αυτή τη μάχη αταλάντευτα, τόσο εδώ όσο και στην Ευρώπη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ θα πρέπει να αναδείξει ακόμη περισσότερο -και στον κεντρικό πολιτικό λόγο του-, τα ζητήματα αυτά. Θεωρούμε ότι

• Η επιδίωξη του πλήρους διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους απαιτείται να λάβει μεγαλύτερη προτεραιότητα στην πολιτική μας.

• Πρέπει να υποστηρίζουμε το δικαίωμα εθνικού/εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων με την εφαρμογή των σχετικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, καθώς και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της Μειονότητας στη Θράκη

5. Οι διακρίσεις, έμμεσες ή άμεσες, όπως και αν οργανώνονται, στη βάση του φύλου, της φυλής, της θρησκείας, της εθνοτικής καταγωγής, της προέλευσης, της εθνικότητας, του σεξουαλικού προσανατολισμού, λειτουργούν καθοριστικά για τον αποκλεισμό αντίστοιχων ομάδων από τις θεμελιώδεις ελευθερίες και νομιμοποιητικά για την άσκηση βίας εις βάρος τους. Ο αγώνας για τον περιορισμό και την εξάλειψη των διακρίσεων είναι συγκροτητικό στοιχείο για όλα τα προοδευτικά κόμματα και τα προοδευτικά κινήματα πολιτών, ανδρών και γυναικών, σε όλον τον κόσμο. Είναι επίσης βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Δεξιά και στην Αριστερά. Δεν νοείται αριστερό κόμμα χωρίς ουσιαστικό μέτωπο κατά των διακρίσεων και αντίστοιχες πολιτικές για την εξάλειψή τους τόσο στο εσωτερικό τους όσο και στην κοινωνία. Ανάμεσα στις διακρίσεις, δομική, συστημική και οικουμενική είναι η έμφυλη διάκριση. Συγκροτείται στη βάση των σχέσεων κυριαρχίας ανάμεσα στα φύλα που οργανώνουν πατριαρχικά τις κοινωνίες, θεσμικά, ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά και διαπερνά όλους τους πολιτισμούς και όλους τους τομείς της ζωής. Στηρίζεται σε μια συνολική ιδεολογία με ιδρυτικούς μύθους, στερεότυπα, αναπαραστάσεις, σύμβολα, σημασιοδοτήσεις: το σεξισμό. Παρά την αφύπνιση και την πρόοδο που έχει προοδευτικά σημειωθεί κυρίως στο δυτικό κόσμο αναφορικά με τα δικαιώματα των γυναικών και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, η έμφυλη διάκριση παραμένει ισχυρή. Απόδειξη η ακραία μορφή της: η έμφυλη βία σε όλες τις εκδοχές, λεκτική, σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, σεξουαλική αλλά και με τη μορφή της εμπορίας του γυναικείου σώματος, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, του εξαναγκαστικού γάμου, του ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων. Η αποκορύφωση της βίας καταγράφεται τραγικά με τις γυναικοκτονίες: από το 2007 έως σήμερα μετράμε συνεχόμενες γυναικοκτονίες άλλοτε κρυμμένες κάτω από τα εγκλήματα τιμής ή τα εγκλήματα πάθους. Τελευταίο οχυρό της απόκρυψής τους, η συμπερίληψή τους στις ανθρωποκτονίες, όρο που δεν λαμβάνει υπόψη την παραδειγματική και απειλητική διάστασή τους για το σύνολο των γυναικών που δεν συμμορφώνονται στην έμφυλη εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ οφείλει να ανοίξει αυτό το μέτωπο και στις κομματικές του λειτουργίες υιοθετώντας μέτρα όπως για παράδειγμα την ισάριθμη αντιπροσώπευση ανδρών και γυναικών που ήδη εφαρμόζουν τα ευρωπαϊκά αριστερά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και δημιουργώντας παρατηρητήριο για τις εσωκομματικές διακρίσεις, την βία κατά των γυναικών και την σεξουαλική παρενόχληση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ σωστά επιμένει στην ποινική αναγνώριση των γυναικοκτονιών, οφείλει όμως ταυτόχρονα να δει συνολικά τις σχέσεις εξουσίας πάνω στις οποίες στηρίζονται και διαιωνίζονται.

Οι διακρίσεις βαθαίνουν και πληθαίνουν όταν διασταυρώνονται μεταξύ τους. Καταλύτης για τον πολλαπλασιασμό των διακρίσεων είναι η συνάντηση της έμφυλης διάκρισης με άλλες διακρίσεις που βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ αλλά με ανδρικό πρόσημο. Εργαζόμενοι και εργαζόμενες δεν βιώνουν με τον ίδιο τρόπο την κατάργηση του οκτάωρου, μετανάστες/πρόσφυγες και μετανάστριες/προσφύγισσες δεν βιώνουν με τον ίδιο τρόπο τη ζωή στους προσφυγικούς καταυλισμούς, η πανδημία δεν βιώνεται με τον ίδιο τρόπο ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες όπως δεν βιώθηκε και η καραντίνα. Είναι διαφορετικές οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας σε άνδρες και γυναίκες και η πολιτική μας οφείλει να παίρνει υπόψη τον έμφυλο παράγοντα.

Γ. Για τη στρατηγική αναβάθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ είναι δύναμη αριστερού ευρωπαϊσμού. Η Αριστερά στην οποία ανήκουμε είναι φιλοευρωπαϊκή. Υποστηρίξαμε την ένταξη στην ΕΟΚ και στην ευρωζώνη, υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε το βάθεμα και τον εκδημοκρατισμό της ΕΕ. Πιστεύουμε πως η ολοκλήρωση πρέπει να συνεχιστεί προς την κατεύθυνση μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Είμαστε υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης επειδή, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, των μεγάλων προκλήσεων στο κλίμα, την υγεία, την τεχνολογία και τις μετακινήσεις πληθυσμών, οι απαντήσεις της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι απλά εθνικές. Είμαστε υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης, γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στον ανταγωνισμό άλλων διεθνών «παικτών». Είμαστε τέλος υπέρ της Ευρώπης, διότι, παρά τα πολλά του προβλήματα, το «ευρωπαϊκό μοντέλο» κοινωνίας είναι το καλύτερο διεθνώς και προς αυτό προσβλέπουν οι λαοί όλου του κόσμου.

Όμως, όπως και η Ελλάδα, η Ευρώπη δεν αποτελεί ένα αρμονικό σύνολο. Στο εσωτερικό της διεξάγεται πάλη ανάμεσα σε διαφορετικά εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα. Ο ευρωπαϊσμός του Μητσοτάκη είναι αυτός των συντηρητικών δυνάμεων. Μάλιστα, δεν διστάζει να τον αμβλύνει όταν το απαιτεί η Ουάσιγκτον, της οποίας καυχιέται πως είναι ο «πλέον αξιόπιστος σύμμαχος». Οι πολιτικές και ο ευρωπαϊσμός αρκετών συντηρητικών κομμάτων, τροφοδοτούν τον ευρωσκεπτικισμό.

Προσβλέπουμε σε μια Ευρώπη χωρίς πολιτικές ακραίας λιτότητας, που εργάζεται για την εξάλειψη των διακρίσεων, για την μείωση των ανισοτήτων και την καταπολέμηση της ανεργίας με ισχυρότερες πολιτικές αλληλεγγύης και συνοχής, χωρίς τείχη για τους πρόσφυγες, με περισσότερη δημοκρατία. Μια Ευρώπη φιλειρηνική, με ισχυρή κοινή εξωτερική πολιτική και, βαθμιαία, με την οικοδόμηση μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής άμυνας. Μια Ευρώπη χωρίς ψυχροπολεμικά κατάλοιπα. Μια Ευρώπη με σχέσεις ισότιμης συνεργασίας με τις ΗΠΑ, ικανή να αντιμετωπίζει τα νέα προβλήματα που προκύπτουν στις σχέσεις της με την Ρωσία και την Κίνα χωρίς να ακολουθεί άκριτα και εξ ανάγκης την πολιτική των ΗΠΑ.

Η υιοθέτηση των μέτρων ανάκαμψης από την πανδημία υπήρξε ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, που πρέπει όμως να πάρει μόνιμο χαρακτήρα και να επεκταθεί. Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές εξελίξεις στο προσφυγικό μας ανησυχούν έντονα.

Δ. Για τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Αριστερά και την θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Η ανάγκη για συνεργασία και σύγκλιση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης, Σοσιαλδημοκρατίας, Αριστεράς και Πρασίνων είναι επιτακτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, μέλος σήμερα της ομάδας της Αριστεράς, πρωταγωνιστεί στις πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, αναπτύσσει δε στενές σχέσεις και με την ομάδα των Σοσιαλιστών. Συμφωνούμε πλήρως με αυτές τις πρωτοβουλίες και ζητούμε να ενταθούν. Πόσο μάλλον όταν σε αλλεπάλληλα εκλογικά αποτελέσματα αποτυπώνεται μια ανάκαμψη των Σοσιαλδημοκρατικών-κεντροαριστερών κομμάτων, που καρπώνονται την επιθυμία των πολιτών για αλλαγή με σταθερότητα. Αντιθέτως σε τροχιά παρακμής και συρρίκνωσης βρίσκονται εκείνα τα κόμματα της Αριστεράς τα οποία είτε εμμένουν σε δόγματα του παρελθόντος είτε επαγγέλλονται ένα απροσδιόριστο ριζοσπαστισμό και μια παρεξηγήσιμη αντικανονικότητα και αντισυστημικότητα. Αυτή όμως η εκλογική ανάκαμψη της Σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να αποδειχθεί εύθραυστη και αναστρέψιμη, αν δεν κόψει τον ομφάλιο λώρο με νεοφιλελεύθερες πρακτικές, αν δεν μπορέσει να συνδέσει την αναγκαία συμμετοχή της σε κυβερνητικά σχήματα με αποδοτικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, αν δεν σταθεί με συνέπεια στο έδαφος των αξιών της σύγχρονης Αριστεράς. Τότε υπάρχει ο κίνδυνος να καλύψουν το κενό δυνάμεις της Ακροδεξιάς με τον αντισυστημικό από τα δεξιά και επί της ουσίας φασίζοντα λόγο τους. Όσο ευρύτερη, προγραμματικά στέρεη και ειλικρινής θα είναι η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, τόσο θα αφαιρείται το έδαφος από την Ακροδεξιά.

Ε. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με δίκαιη και συμπεριληπτική διανομή του πλούτου

1. Η τεραστίων διαστάσεων οικονομική και κοινωνική κρίση που βίωσε η χώρα μας την περίοδο 2009 -2015 έχει διπλή αφετηρία, μία ενδογενή και μία εξωγενή. Εσωτερικά οι ιστορικές μεταρρυθμιστικές εκκρεμότητες και αρχαϊσμοί της ελληνικής οικονομίας οδήγησαν στον συνδυασμό υψηλού δημόσιου χρέους, μεγάλου δημοσιονομικού και εμπορικού ελλείμματος και χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Η κατάσταση έφυγε εκτός ελέγχου κατά την διακυβέρνηση της ΝΔ τα χρόνια 2004-2009. Τότε η εσωτερική κρίση συναντήθηκε με την παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση, απότοκο των προβλημάτων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η άκαμπτη και τιμωρητική διάθεση κυρίαρχων ευρωπαϊκών κύκλων προς την χώρα μας επιδείνωσε την κατάσταση. Και σήμερα, η οικονομία μας παραμένει τρωτή και κινδυνεύει ιδιαίτερα από τις συνέπειες της πανδημίας Επιβάλλονται ριζικές αλλαγές στην κατεύθυνση της δημιουργίας συνθηκών αφενός βιώσιμης ανάπτυξης και αφετέρου παραγωγής νέου πλούτου με ταυτόχρονη δίκαιη και συμπεριληπτική αναδιανομή του. Έχουμε συνεπώς ζωτικό συμφέρον ως χώρα να προχωρήσουν προοδευτικές ευρωπαϊκές και διεθνείς μεταρρυθμίσεις.

2. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλεται σήμερα η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και των κριτηρίων του Μάαστριχτ, η σημαντική αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και των ιδίων πόρων, η υιοθέτηση αναπτυξιακής βιομηχανικής πολιτικής, η ενίσχυση των πολιτικών συνοχής, ισχυρότερα μέτρα εναντίον του φορολογικού ανταγωνισμού, μέσα στην Ένωση και διεθνώς. Για όλα αυτά αγωνίζονται κατά πρώτο λόγο οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, ενώ αντίθετα οι μεγαλύτερες αντιστάσεις και δισταγμοί προέρχονται από τη συντηρητική πολιτική ομάδα όπου ανήκει η ΝΔ.

3. Στο εθνικό επίπεδο, η κυβέρνηση της ΝΔ μείωσε τα φορολογικά βάρη στα υψηλά εισοδήματα και τις μεγάλες περιουσίες, αποδυναμώνει το ΕΣΥ και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας απαλλάσσοντας ταυτόχρονα το ιδιωτικό σύστημα υγείας από την αντιμετώπιση της πανδημίας ενώ αυξάνει παράλογα τις εξοπλιστικές δαπάνες, επιτίθεται στα δικαιώματα των εργαζομένων, συνεχίζει την πολιτική ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Στη διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης είναι εμφανές το έλλειμμα ενδιαφέροντος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και τις προνοιακές υποδομές.

4. Στο επίκεντρο της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ για την οικονομική πολιτική πρέπει να είναι ο οικολογικός και παραγωγικός μετασχηματισμός του αναπτυξιακού προτύπου, η ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, η δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου με παράλληλη μείωση των ανισοτήτων. Κεντρικό ρόλο έχει η αποκατάσταση του ρόλου της εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων. Σε αυτήν την κατεύθυνση κεντρικό στοιχείο είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού και η ενδυνάμωση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζόμενων.

5. Στο σκέλος της φορολογικής πολιτικής, προσοχή πρέπει να δοθεί στην μείωση των βαρών στην φορολογία της εργασίας και της παραγωγής έναντι της ελάφρυνσης της συσσώρευσης κεφαλαίου και των υψηλών εισοδημάτων – περιουσιών που προκρίνει η σημερινή κυβέρνηση. Οι φοροαπαλλαγές οφείλουν να στοχεύουν στην αύξηση των “πράσινων” επενδύσεων και υποδομών - αντί στα ορυκτά καύσιμα που ισχύει σήμερα - στον εκσυγχρονισμό, την μεγέθυνση και την συνεργατικότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας, την αντικατάσταση των εισαγωγών και την μεγέθυνση της εξαγωγικής δραστηριότητας. Παράλληλα θα πρέπει να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες περιορισμού της φοροδιαφυγής. Η δημόσια περιουσία πρέπει να αξιοποιηθεί προς όφελος της οικονομίας, εξασφαλίζοντας την πρόσβαση στο σύνολο των πολιτών και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

6. Η αναπτυξιακή τράπεζα πρέπει να έχει κεντρικό ρόλο στο σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, τις επενδύσεις και τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να χρησιμοποιηθεί ως ο κόμβος για την αξιοποίηση και τη μόχλευση των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

7. Ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας έχει διακριτό και σημαντικό ρόλο. Καθήκον της πολιτείας οφείλει να είναι η δημιουργία ενός συνεκτικού και θεσμοθετημένου καθαρού πλαισίου για τη λειτουργία των εκάστοτε αγορών που αφενός θα διαφυλάσσει το δημόσιο, εργασιακό και κοινωνικό συμφέρον και αφετέρου θα δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις αύξησης του παραγόμενου πλούτου, ενίσχυσης της απασχόλησης, των επενδύσεων και της προστιθέμενης αξίας.

ΣΤ. Για μια στροφή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την εξωτερική πολιτική

1. Η εξωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιεσμένη από τους υπερπατριώτες της και το γενικότερο εθνικιστικό κλίμα στο οποίο η ίδια συνέβαλε ως αντιπολίτευση, είναι ακραία προβληματική. Δέσμια των εσωτερικών της αντιθέσεων και των προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών της, έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει την αναζήτησή οδικού χάρτη για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Με δεδομένο ότι πολλοί και από διαφορετικές αφετηρίες ασκούν κριτική στην κυβέρνηση από θέσεις μεγαλύτερης αδιαλλαξίας τονίζουμε ότι η δική μας κριτική πρέπει σταθερά να ασκείται από θέσεις μετριοπαθείς και φιλειρηνικές.

2. Η κυβέρνηση αγνοεί την αρχή ότι η αμυντική θωράκιση συμπληρώνει, δεν υποκαθιστά τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και επιδίδεται σε ένα αδιέξοδο και τελικά αναποτελεσματικό κυνήγι εξοπλισμών. Τροφοδοτεί στον λαό την ψευδαίσθηση ότι οι ΗΠΑ και η Γαλλία θα αντιπαρατεθούν προς όφελος μας με την Τουρκία, αγνοώντας ευρύτερα συμφέροντα και τον ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή. Συνάπτει συμφωνίες, ακόμη και με ακραία αντιδραστικά καθεστώτα στο όνομα της απομόνωσης της Τουρκίας. Εμπλέκει τη χώρα μας σε διενέξεις μακριά από τα σύνορά μας και στις οποίες δεν έχουμε κανένα συμφέρον να εμπλακούμε: Μέση Ανατολή, με αποστολή των Πάτριοτ στη Σαουδική Αραβία, Σαχέλ με την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία. Η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεών μας στο εξωτερικό πρέπει να περιοριστεί αυστηρά σε όσα προβλέπονται από τις συμμαχικές και ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις.

3. Αρκετοί στην χώρα μας θεωρούν ότι αρκεί να καταγγέλλουμε την Τουρκία, αφήνοντας τα προβλήματα άλυτα. Εμείς πιστεύουμε ότι μόνο με συμφωνίες με την Τουρκία ή με αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, θα κατοχυρωθούν τα δικαιώματα της Ελλάδας. Και θα αποφευχθούν κίνδυνοι στρατιωτικής σύγκρουσης. Οι προκλήσεις και η ρητορική της έντασης τροφοδοτούν εθνικισμούς και μισαλλοδοξίες, δυσκολεύοντας τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση των διαφορών.

4. Μαζί με το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας υπάρχουν και άλλα συναφή και συνδεδεμένα ζητήματα όπως το εύρος των χωρικών μας υδάτων και η ρύθμιση του εναερίου χώρου που πρέπει να ταυτίζεται με τα χωρικά ύδατα.

5. Πρέπει να επιδιώξουμε άμεσα το διάλογο για όλες τις διαφορές μας με τη γείτονα, με προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης στον ορίζοντα. Η επιθετικότητα και αυξανόμενη αστάθεια του καθεστώτος Ερντογάν υπογραμμίζει, δεν αναιρεί αυτή την ανάγκη. Η Τουρκία έχει νόμιμα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο και θα ήταν κοντόφθαλμη η επιδίωξη αποκλεισμού της από τις ενεργειακές πηγές της περιοχής.

6. Το κυπριακό σήμερα, μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά, βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο ως αποτέλεσμα κυρίως των απορριπτικών πολιτικών διαδοχικών κυπριακών ηγεσιών. Η Αθήνα θα πρέπει να αποφύγει τα ελληνοτουρκικά να καταστούν όμηρος του κυπριακού αδιεξόδου. Αντίθετα, η πρόοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι η μόνη ελπίδα και για μια λύση του κυπριακού στη βάση της διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα μεταξύ ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής Κοινότητας.

7. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δέσμια της προεκλογικής «Μακεδονομαχικής» της επένδυσης, στερεί τη χώρα από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί κι οφείλει να διαδραματίσει σε μια κρίσιμη για τα Δυτικά Βαλκάνια συγκυρία, όπου πολλοί παίκτες επενδύουν στην αστάθεια για τον επαναπροσδιορισμό των ρόλων ισχύος στην περιοχή.

8. Αναμένουμε το κόμμα μας να υποστηρίζει με μεγαλύτερη συνέπεια μια φιλειρηνική εξωτερική πολιτική. Βάση της πρέπει να είναι το «πνεύμα των Πρεσπών», η αναγνώριση των νόμιμων δικαιωμάτων και ευαισθησιών της άλλης πλευράς και η επιδίωξη αμοιβαίων προωθητικών συμβιβασμών. Επίσης πρέπει να γίνουν διορθωτικές κινήσεις με απαγκίστρωση από επιλογές οι οποίες αποδείχθηκαν αδιέξοδες όπως η συμφωνία για τον αγωγό East Med.

9 Η κοινωνία των πολιτών έχει παίξει σημαντικό ρόλο για την προώθηση της ειρηνικής επίλυσης των συγκρούσεων, της διπλωματίας των λαών και της ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών και αυτή η δραστηριότητα θα πρέπει να ενισχύεται και να ενθαρρύνεται.

Ζ. Για το Προσφυγικό και τις αξίες της Αριστεράς

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό έχει καταστεί στην Ευρώπη το κύριο όχημα της μετατόπισης του κέντρου βάρους της πολιτικής ζωής προς τα δεξιά και της αυξανόμενης επιρροής και ιδεολογικής ηγεμονίας της Ακροδεξιάς. Ως μοναδική απάντηση σε ένα υπαρκτό -αλλά διαχειρίσιμο αντικειμενικά- πρόβλημα, για τη δημιουργία του οποίου η Ευρώπη και η Δύση είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνες, προωθείται η οικοδόμηση μιας ξενοφοβικής «Ευρώπης-φρουρίου», κατά παράβαση των ανθρωπιστικών αξιών, του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου και με την ανάθεση του ρόλου της «ασπίδας» στις χώρες «πρώτης γραμμής» και ανάμεσά τους την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποδεχθεί πρόθυμα το ρόλο της «ασπίδας», ευθυγραμμιζόμενη με τις πιο ακραίες κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Οι παράνομες επαναπροωθήσεις, η κακομεταχείριση προσφύγων και μεταναστών, οι κακές συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα όπου κρατούνται και η ξενοφοβική επίσημη ρητορεία που αναπαράγεται από πρόθυμα ΜΜΕ, αποτελούν μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της χώρας μας, χώρας προσφυγιάς και μετανάστευσης. Η κυβέρνηση οικοδομεί έτσι αντιτουρκικές αλλά στην πραγματικότητα ξενοφοβικές συμμαχίες με αντιδημοκρατικά καθεστώτα όπως της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, και με κάθε αντιδραστική δύναμη στην Ευρώπη, συχνά με αυτούς ακριβώς που αρνούνται τον επιμερισμό των προσφύγων στα κράτη μέλη και βλέπουν τη χώρα μας ως αποθήκη ψυχών.

Η Αριστερά στην Ευρώπη είναι διαιρεμένη στο προσφυγικό. Ένα τμήμα της καταφεύγει σε συχνά ακραία αντιπροσφυγικά μέτρα, επιδιώκοντας έτσι να επαναπατρίσει λαϊκούς ψηφοφόρους που έλκονται από την Ακροδεξιά. Ένα άλλο απορρίπτει την «συμφωνία με το διάβολο» και εμμένει στην πολιτική αρχών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ανήκει -και ορθά- στη δεύτερη κατηγορία και πρέπει να αναδείξει το ζήτημα περισσότερο. Η στάση στο προσφυγικό είναι η πιο απεχθής όψη της κυβερνητικής πολιτικής.

Η. Για μια σύγχρονη εκπαίδευση

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ προβάλει και αγωνίζεται για την ενίσχυση και τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τον συμπεριληπτικό της χαρακτήρα, την μείωση των ανισοτήτων στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και την επαρκή της χρηματοδότηση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, η οποία απαξιώνει συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση, περιορίζει την αυτονομία των πανεπιστημίων με σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων και συνεχίζει την υποχρηματοδότησή της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ οφείλει να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την εκπαίδευση που θέλουμε στην κατεύθυνση της προετοιμασίας των αυριανών πολιτών για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο καλούνται να ζήσουν, της ανταπόκρισής τους στη ψηφιακή εποχή και της διαμόρφωσής τους σε ενεργούς, κριτικούς και δημοκρατικούς πολίτες. Στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ απουσιάζουν επίσης οι αιχμές για την εκκοσμίκευση της εκπαίδευσης και τον περιορισμό των διακρίσεων που παράγονται και αναπαράγονται μέσω του σχολείου στη βάση του φύλου, της φυλής, της θρησκείας, της ταυτότητας φύλου, κλπ. Η δομή του εκπαιδευτικού συστήματος δεν έχει αλλάξει σχεδόν επί 90 χρόνια, από τις μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 1930, ενώ έχουν συντελεστεί γύρω μας κοσμογονικές αλλαγές, τα μαθήματα δεν παρακολουθούν τις σύγχρονες κοινωνικές και επιστημολογικές εξελίξεις, τα προγράμματα σπουδών και τα σχολικά βιβλία βρίσκονται δεκαετίες πίσω από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά και η υποχρεωτική εκπαίδευση παραμένει δέσμια αναχρονιστικών και οπισθοδρομικών αντιλήψεων για το σχολείο και το είδος της γνώσης που οφείλει να παρέχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ πρέπει να πρωταγωνιστήσει σε αυτές τις αλλαγές, από την διετή προσχολική εκπαίδευση έως και το λύκειο.

Η στρατηγική γεφύρωσης ανάμεσα σε διαφορετικές εκπαιδευτικές βαθμίδες έχει χαρακτήρα μετάβασης από το κλασσικό διαφωτιστικό σχολείο που διαπλάθει χαρακτήρες και προσωπικότητες στην εκπαίδευση που το εντάσσει στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Ανάλογη οφείλει να είναι και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, διαρκής και επικαιροποιημένη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ οφείλει να αντιμετωπίσει με δημιουργικό τρόπο την αξιολόγηση και να μην την θεωρεί ταμπού, πράγμα που τον εκθέτει και στους γονείς και στην κοινωνία. Θέλουμε μια αξιολόγηση ουσιαστική, όχι γραφειοκρατική, που να εντοπίζει τις αδυναμίες και τα προβλήματα, να συμβάλλει στην επίλυσή τους και που να βοηθά το εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά και με διακριτά τα όρια ανεκτικότητας. Πρέπει να προτείνουμε μορφές αξιολόγησης που θα διασφαλίζουν άλλωστε και την ελευθερία των εκπαιδευτικών απέναντι στα ασφυκτικά αναλυτικά προγράμματα που επιβάλλονται εκ των άνω. Τέλος, η πολιτεία πρέπει να εμπιστευθεί την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στα ίδια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στη βάση κοινά συμφωνημένων κανόνων. Τα δικά μας πανεπιστήμια υπολείπονται σε αλλαγές που προκύπτουν από την προοπτική της διαθεματικότητας, της κατάργησης των κόκκινων γραμμών ανάμεσα στα γνωστικά αντικείμενα και της κινητικότητας των φοιτητών και φοιτητριών. Και στα δικά μας πανεπιστήμια πρέπει να διασφαλιστούν τα joint degrees (πτυχία που συνδυάζουν επιστήμες) καθώς και η λελογισμένη εσωτερική κινητικότητα των φοιτητών. Χρειάζεται επίσης ένα σχέδιο στρατηγικής αναδιοργάνωσης των πανεπιστημίων με προοπτική, συνένωση μικρών μονάδων και ανάπτυξη μορφών περιφερειακής συνεργασίας, οριζόντιων ανάμεσα σε ομοταγή ιδρύματα και σε ερευνητικά κέντρα, αλλά και κάθετων ανάμεσα σε διαφορετικές εκπαιδευτικές βαθμίδες.

Χρειάζονται επενδύσεις στα σχολεία και στα πανεπιστήμια ώστε να αποτελέσουν μονάδες γνώσεις, αλλά και ίδρυση νέων σχολικών και πανεπιστημιακών μονάδων που θα λειτουργήσουν πιλοτικά στην μετάβαση στην νέα τεχνοεπιστημονική κοσμογονία. Παράλληλα χρειάζονται ισχυρές επενδύσεις στην έρευνα χωρίς περιορισμούς, σε όλα τα επιστημονικά πεδία.

Θ. Για μια νέα προοδευτική πλειοψηφία. Για το αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο. Για την συμμαχία αδύναμων και δυναμικών στρωμάτων.

1. Το κόμμα μας επιδιώκει τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής και πολιτικής προοδευτικής πλειοψηφίας που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση των προοδευτικών δυνάμεων. Η πρότασή μας απευθύνεται σε όλα τα προοδευτικά κόμματα και ισχύει ανεξαρτήτως εκλογικού συστήματος. Είναι ιδιαίτερα επίκαιρη ενόψει των ερχόμενων εκλογών που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Οι συμμαχίες πρέπει να χτίζονται από σήμερα βάσει πολιτικών θέσεων.

2. Ο διάλογος και η συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ έχει πρωτεύουσα σημασία, τόσο λόγω της εκλογικής γεωγραφίας, όσο και επειδή πιστεύουμε πως υπάρχει έδαφος για πολιτικές συγκλίσεις. Η οικοδόμησή τους δεν πρέπει να παρεμποδίζεται από συχνά ξεπερασμένες ιδεολογικές οριοθετήσεις ή από διαφορές που μας χώρισαν στο παρελθόν. Η ανάδειξη νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για μια επανεκκίνηση στις σχέσεις μας, με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και το μέλλον. Πολλά βεβαίως θα εξαρτηθούν από την βούληση και την δυνατότητα του ΚΙΝΑΛ να εγκαταλείψει τον συνεχή μετεωρισμό του ανάμεσα στην προοδευτική συμπαράταξη και το αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ πρέπει να αναλάβει άμεσα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο πολιτικός ανταγωνισμός για την ενίσχυση κάθε πολιτικού κόμματος της προοδευτικής αντιπολίτευσης είναι φυσιολογικός και ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ δεν έχει να φοβηθεί από αυτόν. Αντιθέτως, εφ’ όσον γίνεται στο πλαίσιο της κοινής μάχης κατά της Δεξιάς, μπορεί να είναι επωφελής, διευρύνοντας την συνολική εκλογική επιρροή του προοδευτικού χώρου.

3. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και την συγκρότηση προοδευτικής διακυβέρνησης είναι η αποδιάρθρωση του αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου. Το αντιΣΥΡΙΖΑ κλίμα που σταδιακά διαμορφώθηκε επέτρεψε την μετατόπιση πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων σε ένα αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο υπό την ηγεμονία της ΝΔ. Αγνοώντας την διαφορά προόδου-συντήρησης έδωσαν διαπιστευτήρια πολιτικής ανοχής ή και αποδοχής στην ΝΔ και προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη. Όμως στην συγκρότηση του αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου συνέβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ με πράξεις, παραλείψεις και συμπεριφορές στελεχών του. Είναι αναγκαίος και θα λειτουργήσει ενωτικά και απελευθερωτικά ένας κριτικός αναστοχασμός από όλες τις πλευρές για την ταραγμένη εκείνη περίοδο. Ιδιαίτερα σήμερα που σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον παρατηρούνται σοβαρές ρωγμές στο αντιΣΥΡΙΖΑ οικοδόμημα, με επιταχυνόμενους ρυθμούς.

4. Η λαϊκή πλειοψηφία θα κερδηθεί μόνο μέσω της διαμόρφωσης μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας. Αφενός, με τα πιο αδύναμα στρώματα, που συμπιέζονται από τις συνέπειες της κρίσης και όσα υφίστανται διακρίσεις. Αφετέρου, με τα δυναμικά στρώματα της επιστήμης, της παραγωγής, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας. Ούτε μόνο με τα πρώτα, ούτε μόνο με τα δεύτερα, είναι δυνατόν να σχηματιστεί πλειοψηφία στην κοινωνία.

Μια τέτοια κοινωνική συμμαχία δεν μπορεί να διαμορφωθεί απλώς ως άθροισμα αιτημάτων, που η κάθε κοινωνική ομάδα προβάλλει κλαδικά, τοπικά και συντεχνιακά. Θα ηγεμονεύσει εκείνη η πολιτική δύναμη, που θα μπορέσει να συνθέσει τα αιτήματα αυτά σε ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο διεξόδου της χώρας, πειστικό και τεκμηριωμένο.

Ι. Για το κόμμα που χρειαζόμαστε. Για ένα κόμμα «εν κινήσει».

Για να γίνουν οι θέσεις μας πλειοψηφικές στην κοινωνία, χρειαζόμαστε ένα κόμμα πολιτικά και οργανωτικά, ικανό να τις προωθήσει. Χρειαζόμαστε την διεύρυνση και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, όπου θα συμπυκνώνεται η τομή και η συνέχεια, στο θεωρητικό, στο προγραμματικό και στο οργανωτικό επίπεδο, χωρίς φοβίες και «ταμπού» για το εύρος των αλλαγών που θα απαιτηθούν.

Η αντιστοίχιση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με την εκλογική του επιρροή και το ρόλο του ως κόμμα εξουσίας παραμένει επιτακτική αναγκαιότητα. Χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο, μαζικό, δημοκρατικό και αποτελεσματικό κόμμα. Ένα κόμμα πολιτικής- και όχι ιδεολογικής- ενότητας, γύρω από ρεαλιστικό πρόγραμμα και θέσεις για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Ένα κόμμα ελκυστικό στον κόσμο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς . ‘Ένα κόμμα με πολιτικό ήθος γιατί ο πολιτικός πολιτισμός για την Αριστερά δεν αποτελεί ηθικολογία αλλά συνειδητή επιλογή και ταυτοτικό χαρακτηριστικό. Το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν αποτελεί σφραγίδα δωρεάς σε όποιον δηλώνει αριστερός. Είναι κάτι που διαρκώς δοκιμάζεται και συνεχώς πρέπει να επαληθεύεται. Η υλοποίηση της ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων δεν θα πραγματοποιηθεί μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, όμως το κόμμα δεν μπορεί να θέτει φραγμούς στη διεύρυνσή του με βάση την πολιτική προέλευση ή και ιδεολογικές οριοθετήσεις. Η διεύρυνση δεν είναι μια απλή διαδικασία ένταξης μελών, αλλά πολιτική διαδικασία με στόχο τον μετασχηματισμό ενός «κόμματος εν κινήσει». Υποστηρίζουμε τη διεύρυνση σε αυτή τη βάση και διαφωνούμε με αμυντικά αντανακλαστικά περιχαράκωσης. Εξάλλου ικανές δικλείδες ασφαλείας αποτελούν: η διασφάλιση των κανόνων δημοκρατικής λειτουργίας, η διαφάνεια, η λογοδοσία, η θεσμική προσήλωση, η συμμετοχικότητα και ο σεβασμός στους κώδικες δεοντολογίας σε όλα τα επίπεδα της κομματικής λειτουργίας.

Ως σημαντικότερη δύναμη στον προοδευτικό χώρο, στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ επαφίεται η πρωτοβουλία για την διαμόρφωση ενός ευρύτερου προοδευτικού πόλου. Ενός «χώρου» στον οποίο να μπορούν να βρουν έκφραση οι αριστεροί ποικίλων αποχρώσεων και προελεύσεων, οι κεντροαριστεροί, οι σοσιαλδημοκράτες, οι σοσιαλιστές, οι προοδευτικοί δημοκράτες του Κέντρου, άντρες και γυναίκες καθώς και όσοι και όσες εμπνέονται από τις αξίες της πολιτικής οικολογίας και του φεμινισμού. Έτσι θα μπορέσει να συγκροτηθεί μια σύγχρονη παράταξη, η οποία θα διεκδικήσει την λαϊκή πλειοψηφία για μια προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.

Υπογράφουν :

1. Ακριβούλη Ζωή, Οικονομολόγος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων, μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης (ΚΕΑ ) του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

2. Ακριτίδης Σταύρος, Βιοτέχνης , μέλος ΚΕΑ

3. Αναγνωστοπούλου Άννα, Αρχιτεκτόνισσα

4. Βαλντέν Σωτήρης, Οικονομολόγος, μέλος ΚΕΑ

5. Βάρελης Σπύρος, Πρώην Δήμαρχος Θιναλίων Κέρκυρας, μέλος ΚΕΑ

6. Βουτηράκη Κατερίνα, Βιβλιοθηκονόμος- Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

7. Γροσομανίδου Δόρα., Πληρεξούσιος Υπουργός Α. ΕΤ

8. Δανέλλης Σπύρος, Πρώην βουλευτής Ηρακλείου, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

9. Κατσάνης Πολύβιος, Υγειονομικός, μέλος ΚΕΑ

10. Καφετζής Τάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

11. Κεχαγιά Σοφία, Εκπαιδευτικός

12. Λιάκος Αντώνης, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

13. Λιβάνης Θύμιος Καρδιολόγος, μέλος ΚΕΑ

14. Μακρυνός Γιώργος, Επόπτης Δημόσιας Υγείας, μέλος ΚΕΑ

15. Μενίκη Βίλμα, Επιμορφώτρια ενηλίκων στην σχολική διαμεσολάβηση

16. Μητσός Αχιλλέας, πρ. Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, μέλος ΚΕΑ

17. Μουζέλης Νίκος, Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο London School Economics, μέλος ΚΕΑ

18. Μπίστης Νίκος, Νομικός, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

19. Νάστος Αλέξανδρος, Οικονομολόγος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων

20. Παναγιώτου Παναγιώτης, Πρώην Πρόεδρος της ΕΡΤ, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

21. Πέζαρος Παύλος, Οικονομολόγος

22. Προβατάς Φώτης, Πρώην Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων

23. Ρεπούση Μαρία, Ιστορικός ΑΠΘ, μέλος ΚΕΑ

24. Ροίδου Εφη, Βιβλιοθηκονόμος - Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

25. Σαπουνάκης Τάσος, Οικονομολόγος - Σύμβουλος Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέλος ΚΕΑ

26. Σιάνου Φωτεινή, πρ Αναπληρώτρια ΓΓ. ΓΣΕΕ, μέλος ΚΕΑ

27. Τρανταλίδης Μάνος, Φαρμακοποιός ,μέλος ΚΕΑ

28. Τσίκας Θόδωρος, Πολιτικός Επιστήμονας - Διεθνολόγος, μέλος ΚΕΑ

29. Φωτόπουλος Δημήτρης, Μαθηματικός-Συγγραφέας

30. Ψαλιδόπουλος Θόδωρος, Δημοσιογράφος, Δημοτικός Σύμβουλος Καλλιθέας